Schemerleven

Je bleef te kort
om te kunnen voelen
hoe warm wangen zijn.

Hoe verlangen soms
naar een glas water smaakt.

Wat er na winter komt.

Dat een afgeknipte tak
in een vaas blijft bloeien
alsof hij zijn boom niet mist.

Enkel de zon
geen schaduw heeft.

Hoe koeien doen.

Dat het leven was
wat door jouw wimpers
schemerde.

En hoe traag daarna
elk uur weer
de grote wijzer
tegen de kleine kruipt.

In 2008 werd Jaap Robben (* 1984) de derde stadsdichter van Nijmegen. Een van de gedichten die hij schreef is ‘Schemerleven’, als herinnering aan de tijd dat kinderen die dood geboren werden geen begrafenis kregen. Het gedicht werd gefreesd in een bankje dat een plek kreeg bij het ‘Monument voor het nooit verloren kind’ op begraafplaats Rustoord in Nijmegen.Het gegeven liet Robben niet los. Toen hij in 2019 na A.F.Th. van der Heijden, Tessa de Loo en Thomas Verbogt als vierde schrijver werd gevraagd om een roman waarin Nijmegen een rol speelt, kwam Robben weer bij ‘schemerleven’ uit.

Terwijl Robben schreef aan zijn roman, werkten oud-docenten Nederlands en Geschiedenis Peter Altena en Peter de Beukelaer aan een boek over begraafplaats Rustoord, in 1897 opgericht en in 2022 dus 125 jaar oud. Tijdens hun verkenningen op de begraafplaats troffen zij ook het bankje, dat inmiddels een verontrustende staat van verval begon te vertonen. De tekst was amper nog leesbaar en bij de minste belasting zou het bankje bezwijken. Gealarmeerd door de beide Peters is de Werkgroep Literaire Bakens Nijmegen gaan onderzoeken of het bankje gerenoveerd kon worden. Het werd een complete vernieuwing en op 21 mei 2022 is het bankje met het gedicht door burgemeester Hubert Bruls en beheerder van de begraafplaats Frank Schmitjes onthuld.

‘Schemerleven’ werd zo het eerste literaire baken van de werkgroep dat niet door de werkgroep is geïnitieerd, maar geadopteerd.

Bron
Jaap Robben, ’s Nachts verdwijnt de wereld, De Geus, 2016

Voor meer informatie zie hier